Τζουμέρκα: Τα Αθαμανικά όρη ή ευρύτερα γνωστά Τζουμέρκα είναι μεγάλη οροσειρά της δυτικής Ελλάδος, που ουσιαστικά αποτελεί νότιο τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου που υψώνεται μεταξύ των ποταμών Αράχθου και Αχελώου, όπου και η αρχαία Αθαμανία εξ ου και η ονομασία τους. Εδώ θα βρεις τα ομορφότερα χωριά στα Τζουμέρκα, νόστιμες γεύσεις αλλά και τον φημισμένο Καταρράκτη.
Τζουμέρκα: Άγρια φύση και ομορφιά
Σήμερα, τα Βόρεια Τζουμέρκα ακροβατούν ανάμεσα στον πλούτο και στη φτώχεια, στην ανάπτυξη και στη στασιμότητα, στον εκσυγχρονισμό και στην παράδοση, στο σήμερα και στο χθες. Το μόνο στοιχείο που παραμένει αμετάβλητο είναι η άγρια φυσική ομορφιά των βουνών και η γοητεία των πετρόχτιστων οικισμών. Σταματάμε μερικά ζαλισμένα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, για να φωτογραφηθούμε με φόντο τα χιόνια του Λάκμου και το «δίδυμο» βλαχοχώρι Καλαρρύτες, στην απέναντι όψη της χαράδρας του Χρούσια.
Περισσότερα αξιοθέατα στα Τζουμέρκα!
Τριήμερο στην εξοχή!
Το σπήλαιο της Ανεμότρυπας βρίσκεται στην είσοδο των Πραμάντων, πέντε βήματα από το πάρκινγκ των αυτοκινήτων. Το ανακάλυψαν δύο νέοι πριν από πενήντα με εξήντα χρόνια, όταν ένιωσαν να φυσάει δροσερό αεράκι από κάποια εσοχή του βράχου. Είναι μία διαδρομή που πρέπει όλοι οι επισκέπτες να απολαύσουν, με τη βοήθεια του ειδικού ξεναγού φυσικά! Τα μονοπάτια είναι πολυάριθμα και προσεκτικά χαραγμένα, ώστε να ταιριάζουν σε κάθε γούστο και σε κάθε πνευμόνι.
Τζουμέρκα Σύρρακο: Το ομορφότερο χωριό
Αν όχι το ομορφότερο, τότε σίγουρα ένα από τα ομορφότερα! Το Σύρρακο είναι κτισμένο στα βράχι και έχει εκπληκτική ομορφιά και θέα. Η αρχιτεκτονική του είναι πολύ ιδιαίτερη και μέσα στο χωριό δεν επιτρέπεται να έρθεις με το αυτοκίνητό σου. Άφησε το έξω από αυτό και απόλαυσε το θέαμα. Οι κάτοικοι είναι λιγότεροι από 300 και ζουν αρμονικά σε μία ορεινή ήσυχη κοινότητα.
Πράμαντα: Το γραφικό χωριό
Το τελευταίο βράδυ στα Πράμαντα μας βρίσκει στις χασαποταβέρνες της πανέμορφης πλατείας, φάτσα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και στη βρύση του Αράπη. Αρχικά στον περίφημο Μπούτζα, με τα σουβλιστά κρέατα που σκλαβώνουν και χορτοφάγο, και πιο αργά στο Πέτρινο του Τσαμπούλα, όπου η κυρία Κατερίνα κάθεται σε ένα τραπέζι όταν τελειώνει το ψήσιμο και τραγουδάει a cappella δημοτικά τραγούδια του πόνου.
